donderdag 12 maart 2015

Een zalige citytrip naar Lissabon achter de rug. 
Met mijn mama, een tante en twee nichten.
Om de twee jaar gaan we samen naar een stad en maken deze onveilig met onze oneindig slappe lach.
Het begon al op het vliegveld waar één van ons extra gefouilleerd moest worden want alles bleef in alarm gaan. Ze moest zelfs zich helemaal uitkleden in een "paskotje" want ze werd verdacht op terrorisme! Het ging om een stukje metaal van een rits. En dan had ze ook nog figuurcorrigerend ondergoed aan. In één stuk.
En we zien er nochtans doodbraaf uit!
En het eindigde weer op het vliegveld wegens een verdachte tube antijeukgel waar uitgebreide drugscontrole op gevoerd werd! De douane verstond natuurlijk geen nederlands en kon er niet goed aan uit wat antijeuk betekende. Arme man met zo'n vijf vrouwen die onbegrijpelijke dingen probeerden uit te leggen.
 Hilarisch begin en einde.
En alles tussenin was niet minder hilarisch.
Een hardhorende mama en tante in het west-vlaams geeft soms (vaak) babilonische spraakverwarring! Alles geeft aanleiding tot slappe lach. Mijn tante heeft dan ook dezelfde lach als mezelf waar we met zeer veel moeite terug uitkomen. Zo ontspannend allemaal.

Maar ons hoogtepunt waren de stoffen en fourniturenwinkels. In Rua Aurea en de straten er rond vonden we een stoffenwinkel met coupons aan een zacht prijsje. Het leuke was dat alles per prijsklasse op een slordige hoop lag waar we naar hartelust aan konden voelen en tasten en bespreken en combineren...
17 soorten heb ik gekocht, alles ongeveer 1.5m.
We waren precies een zwerm mussen die maar aan het kwetteren waren en niemand die ons verstond!
We waren soms echt wat schaamteloos luidruchtig en onbekommerd. Sorry aan de nederlands sprekende bescheidener belgen. Voor ons gedrag. Maar vermoedelijk verstonden ze ons toch niet en dachten ze dat we van portugal kwamen met een intrigerend dialect.

Weukeentweuk?!?

Oei ik begin weer te lachen...






















Een paar straten verder, rua da conceiçao, een droom aan fournituren winkels. 
Oude prachtig bewaarde winkeltjes, de een naast de ander, vol met knopen, linten, kantjes,...
Van 1900 en wat jonger.
De Portugezen zijn zeer vriendelijk, lief en behulpzaam.

 

 
 




 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten